Dzierżkowice
liczba mieszkańców: 145
sołtys:
Maksymowicz Andrzej
Dzierżkowice, 48–140 Branice
email:
Historia
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1270 r., wtedy zwane były - Driscoviz, w 1377 - Dirscowicz, w 1413 r. - Drzkowicz. Nazwa pochodzi od imienia Drzek - Dzierzek. Być może on właśnie lub jego potomni byli założycielami wsi.
Na początku XIII w. aż do okresu reformacji Dzierżkowice należały do klasztoru Velehrad na Morawach. Potem były w rękach braci Szczepana i Jana z Vbrna i Bruntala. W 1736 r. właścicielem ich był hrabia Orlik Schonstein. W 1753 kupił je szambelan księcia Lichtenstein. W owym czasie Dzierżkowice były już podzielone na część pruską i czeską. W 1791 r. obie części kupił rotmistrz Traugot Sack za 50 tys. guldenów. Jednak już w 1793 r. odstąpił je Strahlerowi, który czeską część natychmiast sprzedał baronowi Wacławowi Siedlnickiemu, a pruską w kawałkach chłopom z Dzierżkowic. Pozostała część znalazła się w posiadaniu radcy sądowego Hermana Roeslera z Głubczyc. W 1869 i to sprzedano chłopom, a dystrykt majątkowy rozwiązano. Pańskie budynki leżały na lewym brzegu Opawy. Po pożarze w 1854 r. resztki murów rozebrano i wybudowano domki dla małorolnych. Te tworzyły samodzielną gminę Nowa Góra, którą wcielono do Dzierżkowic po rozwiązaniu dystryktu majątkowego.
W 1850 r. na tym terenie odkryto złoża gipsu. Powstała gipsownia, eksportująca urobek do Austrii i Czech, jako nawóz. Istniała ona do 1867 r., kiedy zaprzestano wydobycia ze względu na nieopłacalność.
Dzierżkowice należały do parafii Neplachovice, po czeskiej stronie, aż do 1780 r., kiedy to przeszły do parafii Pilszcz, a później Wiechowice.
Szkoła w Dzierżkowicach zaczęła funkcjonować w 1882 r., z braku budynku szkolnego, który zbudowano dopiero w 1887 r., lekcje na początku odbywały się w sali karczmy Wilscha.
