Wiechowice
liczba mieszkańców: 183
sołtys:
Kukuczka Franciszek
Al. Jana Pawła II 43, Wiechowice, 48 – 140 Branice
tel. 667 504 203
Historia
Nazwa wsi pochodzi najprawdopodobniej od starosłowiańskiego wyrazu Wiecha. Niestety źródła nie podają pisowni, ani przybliżonej daty powstania osady. Pewnym jest natomiast, że w 1613 roku książę Karol Lichtenstein otrzymał od cesarza, jako lenno, księstwo opawskie. Wiechowice były wtedy książęcym dobrem kameralnym. W roku 1742 kupił je książę Lichnowsky i postawił pod zarząd Hradca.
W 1791 r. dobro przeszło do gminy za 30 tys. guldenów. Podczas gdy grunty natychmiast podzielono i sprzedano, łąki w dolinie Opawy pozostawały wspólną własnością kupców do roku 1865, kiedy je również podzielono. Książę zatrzymał sobie niektóre prawa, jak "czynsz gruntowy i młyński, polowanie i rybołóstwo". W roku 1840 prawa te przeszły na starostę powiatu Gellhorna.
W 1723 r. w Wiechowicach był 1 młynarz, 2 chłopów "z bardzo dużym gospodarstwem", 9 chłopów z "większym" gospodarstwem, 2 chłopów ze "średnim" i 1 chłop z "małym" gospodarstwem poza tym było 16 małorolnych. Grunty wynosiły 486 ha.
Przy podziale "pańskich" gruntów powstało wiele długich, wąskich zagonów co bardzo utrudniało ich zagospodarowanie. Dopiero komasacja w 1878 r. pozwoliła na prowadzenie lepszej gospodarki i wykorzystanie gruntów. Wtedy nawet zaczęto nawozić glebę mułem przywożonym tam z Gródczan.
Wiechowice były położone najdalej od powiatu. Natomiast najbliżej było z nich do czeskiej Opavy. Na rzece był nawet drewniany most, który w roku 1881 podparto murowanymi filarami. Niestety powódź w 1903 r. zburzyła ów most, podobnie jak kilka domów. Wielkie fale Opawy zalały pola i łąki, posiadłości w dolinie stały pod wodą. Rzeka wydrążyła nowe koryta. Następny rok był nadzwyczaj suchy, żniwa jednak nie były jak się obawiano nieudane, a ludzie przekonali się, że nie susza, a długotrwałe opady przynoszą większą szkodę.
Koniec XIX i początek XX to dla Wiechowic podobnie jak gdzie indziej powstawanie połączeń drogowych, poczty, kasy oszczędnościowo - pożyczkowej, ochotniczej straży pożarnej.
W Wiechowicach początkowo nie było szkoły, brakowało też nauczyciela. Lekcji "w pisaniu, czytaniu i liczeniu" od 1783 do 1789 r. udzielał chłopom tkacz w swoim domu. Dziewczęta, jak to na wsiach bywało do szkół nie chodziły w ogóle. Chłopców było mało. Jednak postanowiono szkołę wybudować i stało się to w roku 1789. Zatrudniono także nauczyciela "przygotowanego w kursie 6-cio tygodniowym". Dzieci przybywało i świadomość konieczności nauki też wzrastała. Tak, że do szkoły w 1825 r. chodziło już 105 dzieci. Ponieważ malutki budynek z 1 klasą nie mógł pomieścić uczniów, dobudowano jeszcze jedną klasę, a w 1894 r. zbudowano nową szkołę.
Parafią Wiechowic był Pilszcz, a że było do niego daleko postanowiono kościół wybudować we wsi. Koszty jego budowy określono na 1482 guldeny. Kwotę tę mieszkańcy zebrali w wolnych datkach i budowę rozpoczęto w 1793 r. Gmina uzgodniła z proboszczem z Pilszcza, że za rocznym "odszkodowaniem" 40 guldenów duchowny ten odprawiał będzie nabożeństwa w ich kościele we wszystkie niedziele i święta. Warunkiem jednak było zapewnienie duszpasterzowi transportu. Umowy dotrzymano, a do kościoła, który otrzymał wieżę dopiero w 1816 r., przybywali również mieszkańcy Dzierżkowic, Uciechowic, a nawet Vavrowic. Do rangi kościoła parafialnego pw. św. Anny, podniesiono go w 1903 roku. Pierwszym proboszczem był wikary z Pilszczowa Sylwester Seemann.
