Wódka
liczba mieszkańców: 196
sołtys:
Jeziorski Dawid
Wódka 26A, 48 – 140 Branice
tel. 77 486-80-18, 508-530-571
e-mail:
Historia
W 1223 r. miejscowość nazywano Dubowa (Dębowa) Vodka. W 1377 r. nazywano ją Hoecretschim, najprawdopodobniej od położonej na wzgórzu, z dala widocznej gospody, jaka tam wtedy istniała. Wódka przeszła w roku 1355 z rąk Pawła Bressein, jako wieś czynszowa, w posiadanie zakładu panien w Opavie, który zwany był również klasztorem Klarysek. W 1781 rozwiązano ów klasztor, a właścicielem został baron Gruttschreiber, do którego należało również Klisino i Turków. On zaś sprzedał wieś niejakiemu Schimonskyemu, a ten w 1825 r. hrabiemu Sprintzensteinowi z Goszczyc Wielkich w Raciborskiem.
W 1855 r. majątek został w kawałkach sprzedany chłopom z Wódki. W 1723 r. we wsi było 17 chłopów, 8 małorolnych i 16 chałupników. W r. 1783 już 24 chłopów, 26 małorolnych i 14 chałupnych, a ogółem mieszkańców 390, natomiast grunty zajmowały 665 ha. Pod koniec XIX w Wódka miała wybrukowane ulice, agenturę pocztową, ochotniczą straż pożarną.
Inicjatorem budowy kościoła we wsi był proboszcz z Pralic koło Brna, który urodził się w Wódce, w chłopskiej rodzinie, w roku 1712. Już jako student postanowił wybudować kościół w rodzinnej wsi. Swoje postanowienie zrealizował w 1773 r., niemal wyłącznie własnymi środkami. W roku 1777 założył lokalię i zabezpieczył wynagrodzenie dla lokalisty. Rządowe potwierdzenie tego faktu nadeszło 18 października 1777 r. Kościół poświęcono św. Tekli. Równocześnie gmina założyła przy kościele cmentarz.. Kościół był remontowany w latach 1864 i 1886.
Pierwsza szkoła w Wódce powstała w 1750 r., nic jednak nie wiadomo o warunkach w jakich odbywało się nauczanie. Fundator kościoła pomyślał również o szkole, zostawiając jej swoim testamentem (1792 r.) 100 guldenów do oprocentowania. Dochód był przeznaczony "na książki szkolne dla biednych i 1 gulden rocznie miał otrzymywać nauczyciel dla zachęty". Wiadomo natomiast, że nową, jednoklasową szkołę wybudowano w roku 1820 i 23 lata później zastąpiono ją dwu klasową. System trzy klasowy istniał od 1908 r.
